''Επικηρυγμένα'' από τον Δήμο τα δέντρα στον Πευκιά του Κ. Διμηνιού στο Κιάτο

Αντιπυρική προστασία των Δημοτικών Δασών 'Μαγούλας' και 'Πευκιά Κ. Διμηνιού

Ρεπορτάζ: Μπρέγιαννη Κατερίνα| 17.10.2015

Αντιδράσεις των κατοίκων

Όποιος επισκέπτεται το όμορφο παραθαλάσσιο θέρετρο γνωρίζει τον Πευκιά στο Κ. Διμηνιό Κιάτου. Είναι το μόνο σημείο που θυμίζει πώς ήταν παλιά η περιοχή με τα πυκνά πεύκα να αγκαλιάζουν τη βοτσαλωτή παραλία.
Ο Πευκιάς στο Κ. Διμηνιό είναι περίπου 12 στρέμματα. Το ένα μέρος του, περίπου 5.330 μέτρα, έχει παραχωρηθεί από το 1968, ως δημόσιο κτήμα, στην τότε κοινότητα του Κ. Διμηνιού με ρητή απαγόρευση την οικοπεδοποίησή του, την παραχώρησή του σε τρίτους ή την οποιαδήποτε άλλη χρήση του εκτός από αυτή του δασυλλίου.
Η όμορφη ιστορία της «ανάπλασης» της περιοχής ξεκινάει απλά, όπως σε κάθε δασική περιοχή της χώρας με μια καταπάτηση, ακολουθεί η αδιαφορία και η πλήρη εγκατάλειψη, μέχρι να έρθει η τελική «αξιοποίηση». Έτσι ένα όμορφο δασύλλιο καταντά "σύγχρονο πάρκο" με πάρκινγκ και τραπεζοκαθίσματα με φόντο χαμηλής βλάστησης, καλωπιστικά φυτά.

Πώς ένα δασύλλιο γίνεται πάρκο...

Όμως «ποτέ καμία Δ.Α. δεν νοιάστηκε», δηλώνει στην «Α» το μέλος του συντονιστικού της Επιτροπής Κατοίκων για τη διάσωση του Πευκιά Νεαπόλεως και Κ. Διμηνιού» κ. Έφη Κουρούβανη και εξηγεί: «Όλη η ιστορία ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2010, όταν σημειώθηκε σοβαρό ατύχημα από πτώση πεύκου στο πανηγύρι του δασυλλίου της Παναγίτσας. Μετά από έρευνα που έγινε αποδείχθηκε ότι το πεύκο είχε μύκητα. Από τότε θεωρήθηκαν υπαίτια τα πεύκα, παρά τις μαρτυρίες κατοίκων ότι την ημέρα του πανηγυριού είχαν στηριχθεί τεράστια ηχεία πάνω στα κλαδιά».
Ακολούθησε έγγραφο της Διεύθυνσης Δασών Κορινθίας (2532/7.10.2010) όπου τέθηκαν οι γενικές κατευθύνσεις για τη διαχείριση της βλάστησης σε 11 χώρους της περιοχής, όπου με βάση τις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας έπρεπε εδώ και 5 χρόνια να έχει εκπονηθεί δασοτεχνική μελέτη διαχείρισης, με την οποία θα προβλεπόταν η φύτευση νέων δέντρων στη θέση όσων χρειαστεί να υλοτομηθούν, κάτι που δεν έγινε.
Δύο χρόνια μετά, με την υπ' αριθμόν 38169/2916/2.5.2012 απόφαση του διευθυντή Συντονισμού και Επιθεώρησης Δασών της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Πελοποννήσου, Δ. Ελλάδας και Ιουνίου εγκρίθηκε η υλοτόμηση και αποκλάδωση συνολικά 65 δέντρων (53 υλοτόμηση, 12 αποκλάδωση) σε σύνολο 130 που υπάρχουν στο δασύλλιο, δηλαδή σχεδόν των μισών δέντρων που το αποτελούν!
Το αποτέλεσμα ήταν, χωρίς δασοτεχνική μελέτη και χωρίς εποπτεία από την αρμόδια δασική αρχή, όπως απαιτείται, στις 7 Μαΐου 2015 συνεργείο του Δήμου Σικυωνιών να προχωρήσει στην αιφνιδιαστική κοπή τεσσάρων αιωνόβιων πεύκων, που χαρακτηρίστηκαν "επικίνδυνα". Αποφεύχθη η συνέχιση της καρατόμησης του δασυλλίου από τις δυναμικές κινητοποιήσεις των κατοίκων και τη δημοσιοποίηση του θέματος. Η «Α» είχε προσπαθήσει να έρθει σε επικοινωνία με το δήμαρχο Σικιωνιών, χωρίς όμως αποτέλεσμα.

Οι κάτοικοι αντιδρούν:"Γιατί, κ. δήμαρχε;"

Αργότερα έγινε γνωστό ότι είχε ήδη εγκριθεί από το 2011 έργο από τον Δήμο Σικυωνιών με τίτλο «Αντιπυρική προστασία των Δημοτικών Δασών 'Μαγούλας' και 'Πευκιά Κ. Διμηνιού'", το οποίο είχε συνταχθεί από γεωπόνους και όχι δασολόγους και προέβλεπε την κοπή και αποκλάδωση του συνόλου σχεδόν των δέντρων και την αντικατάστασή τους με φυτά χαμηλότερης βλάστησης, κυρίως καλλωπιστικά, με δεξαμενή και πυροσβεστικό κρουνό, μετατρέποντας πλέον το δασύλλιο σε «σύγχρονο πάρκο». Κάτι που σαφώς σημαίνει αλλαγή χρήσης και απαγορεύεται από το παραχωρητήριο που προστατεύει τον Πευκιά από το 1968.
Στη μελέτη της δασολόγου Ευδοκίας Λίτσα, που εκπονήθηκε μετά από αίτημα της Πρωτοβουλίας Κατοίκων επισημαίνεται ότι: «Δεν υπάρχει πουθενά δασύλλιο (πάρκο, ή πλατεία) όπου όλα τα δέντρα να είναι ευθυτενή». Επιπλέον "η χρησιμοποίηση εκσκαπτικών μηχανημάτων" και οι «κηποτεχνικές μέθοδοι» διαχείρισης σε δασύλλιο το μετατρέπουν σε αρδευόμενο πάρκο.
Να σημειωθεί ότι στο δυτικό τμήμα του δασυλλίου βρίσκεται παράνομο αναψυκτήριο ελαφριάς κατασκευής, που λειτουργεί με την ανοχή του Δήμου και κατά τους θερινούς μήνες περικλείει μέρος του δασικού χώρου με «ζαρντινιέρες» και λειτουργεί ως ταβέρνα εντός της δασικής περιοχής. Επιπλέον ο δήμος έχει τοποθετήσει κούνιες και όργανα γυμναστικής που χρησιμοποιούν κάτοικοι και επισκέπτες καθημερινά. Πώς όμως επιτρέπεται η χρήση του δασυλλίου, αφού τα πεύκα είναι τόσο επικίνδυνα;
Καλύτερη όμως απόδειξη για το πώς εννοεί η δημοτική αρχή την «ανάπλαση» και τι σημαίνει η αντιπυρική προστασία είναι η σημερινή εικόνα «αξιοποίησης» στο Άλσος Μιαούλη, όπου κόπηκαν 30 πεύκα, δηλαδή το σύνολο των πεύκων του χώρου, και ουδέποτε αντικαταστάθηκαν από τα 80 που προβλέπει το έργο ανάπλασης για τον συγκεκριμένο κοινόχρηστο χώρο. Μερικά απότιστα πευκάκια που αφέθηκαν στη μοίρα τους δεν αιτιολογούν την ανάπλαση, και μάλιστα ενός έργου με προϋπολογισμό 250.000 ευρώ!
«Γιατί τόση βιασύνη στην κοπή των δέντρων χωρίς τη διασφάλιση της μη αλλαγής της χρήσης του;» ανησυχούν οι κάτοικοι, χωρίς ωστόσο να εναντιώνονται στις απαραίτητες εργασίας φροντίδας. Πλέον έχουν καταφύγει στο ΣτΕ για να διασφαλίσουν τη διάσωση του δασυλλίου και την παραμονή του ως «Πευκιά» όχι μόνο κατ' επίφαση, αλλά κατά κυριολεξία.