Η εξουσία στον θάνατο
Δεν ήταν απλώς ένας ενεργός πολίτης, αλλά μια ξεχωριστή «μοναδική» προσωπικότητα που αφιέρωσε τη ζωή του όχι μόνο στα προβλήματα της τοπικής κοινωνίας -του όμορφου Διμηνιού (Κιάτο -Κορινθιακός) αλλά μ’ όλες του τις δυνάμεις για μια ανάπτυξη βιώσιμη γιατί «αγαπώ τον πλανήτη που κατοικώ, επειδή είναι ο πλανήτης της ζωής μου» όπως δήλωνε κάθε τόσο!
Για τον Βασίλη Κελλάρη που έφυγε από κοντά μας, τον γνωστό πρόεδρο της ΟΙΚΟΣΥΛΚΟ, δεν ήταν τόσο το δυναμικό πέρασμά του που χωρίς την επιδίωξη αξιωμάτων «έφτυνε αίμα» για τη διατήρηση των δικαιωμάτων μας που αποκτήθηκαν με αγώνες εκατονταετιών, οικονομικά, κοινωνικά, εργασιακά, περιβαλλοντολογικά όσο το γράψιμό του μ’ αυτή την πένα που σκότωνε την κάθε ανάλγητη εξουσία.
Το πράσινο, η λατρεία του για κάθε ένα δέντρο ξεχωριστά και ποτέ το δάσος μ’ ό,τι αυτό σήμαινε πιο πέρα στην κοινωνία του ατομισμού, η εργασία, η ασφάλεια, η κοινωνική μέριμνα κόντρα στη φτώχεια και την ανισότητα, η δημόσια παιδεία και υγεία (επίτιμο μέλος των Γιατρών του Κόσμου), η πολύπαθη – αμαρτωλή Τοπική Αυτοδιοίκηση (υποψήφιος για την περιφέρεια με την Οικολογική Συμπολιτεία του Μοριά) με τα τρισάθλια χωροταξικά-πολεοδομικά ήταν όλη η ζωή του. Μ’ αυτά κοιμόταν, μ’ αυτά ξύπναγε γεμάτος όνειρα μακριά από την πραγματικότητα, όνειρα σωστά εφιάλτες!
Και μπορεί να λέμε ότι «ο αποθανών δεδικαίωται», αλλά τέτοια ειρωνεία (έφυγε στον εορτασμό της Ημέρας του Περιβάλλοντος), τέτοια «ιεροσυλία» μέσα και έξω από τη γραφική εκκλησία του Αγ. Κων/νου μες στον Κορινθιακό -τι αγώνες για τη λάσπη του -Βωξίτες-Μυτιληναίος, κυνήγημά του!- να στριμώχνονται όλοι οι δήμαρχοι και όχι μόνο για μια καλή κουβέντα (θα τον τιμήσουμε στο 1ο Δ.Σ.!) και καθαρίσαμε! Οταν απ’ έξω όλη η δύναμη της Αστυνομίας-Τροχαίας «έφτυνε αίμα» για τη ρύθμιση μποτιλιαρίσματος χιλιομέτρων! Τι και αν συνέπεσε το γκρέμισμα μιας γέφυρας στο ύψος της Αθηνών-Πατρών. Ηταν η ανύπαρκτη περιμετρική στον βωμό των πελατειακών σχέσεων αυτών που σε κοντράριζαν μια ζωή και τώρα κλαίνε στο μνήμα σου!
Θυσία στον βωμό της «ανάπτυξης» και των συμφερόντων του κεφαλαίου όπως τους τα κοπάναγες συχνά, για την τόση ανικανότητα και ηλιθιότητα!
Έφυγες όρθιος στην κυριολεξία αφήνοντάς μας στα ερείπια της σημερινής κατάντιας μας.
Με τόσα όνειρα, πάντα χωρίς αυταπάτες, για ένα δικαιότερο, καλύτερο, ομορφότερο κόσμο!
ΥΓ. Αφησα για το τέλος αυτό που με προσοχή τού άρπαξα και που μου ’μεινε σ’ εκείνο το ταξίδι μας με τον προαστιακό (πόσα όνειρα και για το τρένο=πολιτισμός): «Η ιστορία μάς διδάσκει ότι όπου ο άνθρωπος υπήρξε κυρίαρχος μιας περιοχής, άφησε στο πέρασμά του μόνο ερείπια!»
Γιάννης Π. Κορδής
Κιάτο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Θέματα για ανάρτηση >>> Kiato.press@gmail.com
Τα θέματα των αναρτήσεων δεν εκφράζουν απαραίτητα και τις απόψεις των διαχειριστών του ιστολογίου μας, αντιθέτως, τα σχόλια εκφράζουν τις απόψεις των σχολιαστών και όσα περιέχουν ύβρεις ή απρεπείς χαρακτηρισμούς διαγράφονται κατά τον έλεγχο.